ماجرای گم شدن شهاب‌سنگ نراق چه بود؟
تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۴۶۰۴۴
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، این شهاب سنگ سه کیلو و دویست گرمی در لحظه فرود با سقف دبیرستان معصومی نراق برخورد کرد. دبیرستانی که البته آن زمان در حال ساخت بود و آن ساعت خوشبختانه کسی داخل ساختمان حضور نداشت.
بخشی از این مدرسه اکنون به موزه شهاب سنگ تبدیل شده است و شهاب سنگ‌های متنوعی در آن به معرض نمایش گذاشته شده اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مسئله‌ای که در این موزه جلب توجه می‌کند، فقدان شهاب سنگ نراق است! در واقع جای شهاب سنگی که بهانه ساخت موزه شده در این موزه خالی است، البته گفته می‌شود که قطعه‌ای از آن در این موزه به نمایش گذاشته
شده و آنچه در واقع مبنای نوشتن این گزارش شد، حرفی بود که شهردار سابق نراق در مراسم افتتاح موزه درخصوص این شهاب گفت.
مرادی گفت: شهاب سنگ نراق زمانی گمشده بود و پس از آنکه از پیدا شدنش خبر دادند، نه خودش را به ما دادند و نه نشانه‌ای از آنرا!
آنگونه که در سایت شهرداری نراق درج شده، این شهاب سنگ و قطعاتی از آن ابتدا توسط کارگران مشغول به کار در این مدرسه با این تصور که الماس یا طلای سفید است به خانه برده می‌شود، ولی در نهایت با پیگیری انجمن شهر، ژاندارمری و شهردار وقت کشف شده و مدت کوتاهی در ژاندارمری نراق نگهداری می‌شود.
انتشار خبر سقوط شهاب سنگ، خبرنگاران و دانشمندان مراکز علمی سراسر کشور را روانه نراق می‌کند و در نهایت این سنگ به موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران منتقل می‌شود.
از نراق به تهران، همسفر با شهاب سنگ
پروفسور ایرج عشقی اکنون استاد دانشگاه آخن آلمان است. سال‌ها پیش در سازمان ژئوفیزیک ایران مشغول به کار بوده و اولین کارشناسی است که این شهاب سنگ را دیده است. او در مراسم افتتاح موزه شهاب سنگ نراق در این رابطه گفت: از طرف سازمان ژئوفیزیک ایران برای انجام ماموریتی به زنجان رفته بودم که سازمان به من اطلاع داد شهاب سنگی در نراق به زمین برخورد کرده و تو باید بروی آن را بررسی کنی.
عشقی افزود: وقتی به نراق رسیدم ژاندارمری شهاب سنگ را برداشته بود. طی نامه نگاری‌هایی که با تهران انجام شد، ژاندامری کل کشور به ژاندارمری نراق دستور داد که این شهاب را تحویل نماینده سازمان ژئوفیزیک، یعنی بنده، بدهد. شهاب سنگ را گرفتم و به تهران بردم.
سایت شهرداری نراق نوشته است: "آزمایش‌های نخستین بر روی این سنگ آسمانی انجام شد، دکتر عشقی و همکارانش در موسسه ضمن بررسی‌های اولیه تایید کردند که این سنگ یک شهاب سنگ آسمانی از نوع سنگی سیلیکاتی (کُندریتی) است. گزارش مقدماتی این تحقیقات به نام گزارش شماره ۶۴ در دیماه ۱۳۵۳ منتشر شد و طبق این گزارش این سنگ از نوع متئوریتی و ساخت و مواد تشکیل دهنده آن کندریتی است. نمای میکروسکپی این سنگ آسمانی بیضی گون است که برخی بخش‌های آن در اثر شکستگی در فضا یا برخورد با زمین کمی نوک تیزتر و لبه دارتر شده است. رنگ اصلی سنگ، خاکستری تیره و کمی مایل به سبز است که در برخی نقاط آن کانی‌های فلزی به رنگ زرین یا خاکستری روشن دیده می‌شود. در بخش خارجی سنگ دو نوع پوسته سیاه رنگ دیده می‌شود، یکی در اثر برخورد با آسفالت پشت بام دبیرستان معصومی که هنوز کمی قیر و اشیاء دیگر زمینی به آن چسبیده و سیاه رنگ شده است، دیگری پوسته نازکی است که پهنای آن حدود یک میلیمتر بوده و در اثر سوختگی به دلیل برخورد با جو به وجود آمده است.
آزمایشات میکروسکپی این شهاب سنگ نشان می‌دهد که یک سنگ بلورین و یکنواخت است که در آن کانی‌های فلزی از ترکیبات نیکل و آهن به صورت لکه‌های سیاه و بدون شکل هندسی وجود دارد.
در ادامه به دلیل نبود امکانات آزمایشگاهی، چند گرمی از این سنگ توسط دکتر عشقی در سال ۱۳۶۲ به کشور آلمان منتقل شده و مابقی آن که ۲.۹۰۰ گرم بوده به گروه فیزیک زمین موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران تحویل داده می‌شود.
دکتر عشقی در دانشگاه آخن آلمان بر روی سنگ تحقیقات متعددی انجام می‌دهد و نتایج آن را در اختیار محققان سراسر دنیا قرار می‌دهد. تحقیقات صورت گرفته منجر به تولید چندین مقاله علمی در مجلات معتبر از جمله ناسا و اخبار شهاب سنگ‌ها به اسم شهاب سنگ آسمانی نراق از طرف محققیق کشورهای بلژیک، آلمان، پرتغال، امریکا و ... شده و نام شهر محل فرود در کنار شهاب سنگ آسمانی درج شد. "
شهردار نراق در سال ۱۳۹۱ تصمیم گرفت با همکاری پروفسور عشقی که در آنزمان ساکن آلمان و استاد دانشگاه آخن بود، در دبیرستان معصومی نراق، یعنی محل برخورد، موزه شهاب سنگ دایر کند.
شهاب سنگ کجایی؟
محمود مرادی شهردار وقت نراق درباره این شهاب سنگ به ایسنا گفت: از هفت سال پیش تلاش کردیم وضعیت شهاب سنگ نراق را پیگیری کنیم و در صورت امکان آن را به موزه شهاب سنگ انتقال دهیم. ولی سازمان ژئوفیزیک ابتدا منکر اصل وجود این شهاب سنگ می‌شد و می‌گفت چنین شهاب سنگی هرگز تحویل سازمان ژئوفیزیک نشده است!
مرادی ادامه داد: به همین دلیل پس از مدت‌ها جست‌وجو با پروفسور اکاشه، بنیانگذار سازمان ژئوفیزیک ایران و رئیس آن در زمان برخورد شهاب سنگ، ارتباط برقرار کردیم. وی صورتجلسه‌ای به ما داد که ثابت می‌کرد سازمان ژئوفیزیک این شهاب سنگ را تحویل گرفته است. زمانی که این صورتجلسه را به سازمان ژئوفیزیک نشان دادیم، دیگر نتوانستند موضوع در اختیار داشتن شهاب سنگ را انکار کنند.
وی افزود: درست است که صورتجلسه باعث شد دیگر سازمان ژئوفیزیک نتواند منکر در اختیار داشتن شهاب سنگ نراق شود، ولی در اصل ماجرا تغییری ایجاد نشد، زیرا سازمان ژئوفیزیک حالا می‌گفت شهاب سنگ نراق گم شده است!
شهاب سنگ نراق، پیدای پنهان!
البته شهاب سنگ پس از سال‌ها پیدا شد!
مرادی می‌گوید: سازمان ژئوفیزیک سال ۹۴ نامه‌ای زد و گفت که شهاب سنگ نراق پیدا شده، ولی حاضر نیست آن را به ما تحویل بدهد. جالب اینجاست که این سازمان حتی حاضر نشد یک عکس از این شهاب سنگ به ما بدهد. عکس این شهاب سنگ را حتی به پروفسور عشقی که زمانی عضو این سازمان بوده و اکنون یک چهره بین‌المللی است هم ندادند!
نامه مرکز ژئوفیزیک تهران که توسط شهردار نراق در اختیار ایسنا قرار گرفته است
برخی با این توجیه که شهاب سنگ‌ها دارای ارزش مادی بسیاری هستند، بر این باورند که با توجه به اینکه زمانی از گم شدن شهاب سنگ نراق سخن گفته شده بود، حتی احتمال فروخته شدن آن وجود دارد، بویژه آنکه بدانیم قطعات شهاب سنگ ارزش مادی زیادی دارند.
اینکه این سنگ‌های آسمانی ارزش مادی بالایی دارند واقعیتی انکارناشدنی است. با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت می‌توانید جواهراتی را مشاهده کنید که قطعه‌ای شهاب سنگ در ساخت آنها به کار رفته و همین کار قیمت آنها را بسیار افزایش داده است. یک حلقه طلای ساده ۱۴ عیار که تنها ۷۰ دلار قیمت دارد، پس از مزین شدن به نگینی از جنس شهاب سنگ به قیمت ۱۴۰۰ دلار فروخته می‌شود.
بر همین اساس و برای رفع این شائبه‌ها هم که شده تلاش کردم که از مرکز ژئوفیزیک دانشگاه تهران حداقل عکسی جدید از شهاب سنگ نراق را دریافت کنم تا در ایسنا منتشر شود، اما تماس با سازمان ژئوفیزیک به صحبت با مسئول دفتر رئیس سازمان محدود شد و او نیز در نهایت گفت: پاسخ ما به شما همان پاسخی است که به شهرداری نراق دادیم.
تاکید کردم که شائبه مفقود شدن و حتی فروش شهاب سنگ مطرح است و اگر تنها یک عکس جدید از شهاب سنگ به ما بدهند تمام شک‌ها رفع خواهد شد، کار که به اینجا رسید مسئول دفتر رئیس شماره ام را یادداشت کرد و گفت صحبت‌هایم را با ریاست مطرح می‌کند. چند روز گذشت و خبر یا عکسی نیامد. دوباره زنگ زدم و همان حرف‌ها میان بنده و رئیس دفتر تکرار شد و باز هم هیچ عکسی از شهاب سنگ نراق به دست ما نرسید.
شهاب سنگ‌ها تا زمانی که در فضا گردش می‌کنند، شهاب هستند و خودشان نور دارند، ولی پس از آمدن به زمین می‌شوند شهاب سنگ و نورشان را فقط تا زمان برخورد می‌بینیم. از اینجا به بعد وظیفه ماست که بر آنها نور بتابانیم تا معلوم شود که هر لحظه کجا هستند و چه وضعیتی دارند و البته به عنوان یک سرمایه علمی و حتی مادی که می‌تواند جذب کننده گردشگران و دانشمندان به مناطق فرودشان باشند، از کجا سر در آورده اند و به چه سرنوشتی دچار شده اند.
بویژه اینکه نراق علاوه بر اینکه محل فرود این شهاب سنگ با ارزش است، دارای بافت تاریخی ارزشمندی است و به همین واسطه جایگاه ارزشمندی در نگاه گردشگران دارد و هر عنصر جدید دیگری که بتواند بر جایگاه ویژه نراق به عنوان شهری توریستی بیفزاید باید جدی گرفته شود، چه رسد به اینکه این عنصر میهمانی از فضا باشد.
منبع : ایسنا
انتهای پیام/
انتهای پیام
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اخبار علمی شهاب سنگ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۴۶۰۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
با عشق به ایران در ارمنستان (+عکس)
موزه نسخه‌های خطی و دست‌نویس‌های باستانی ارمنستان، شاهکارهای نقاش و مینیاتوریست ایرانی ـ ارمنی «آندره سِوروگیان» از شاهنامه فردوسی را برای ۶ ماه به نمایش گذاشت. این موزه پیش از این، با رونماییِ گلچینی از آثار قاجار به مدت سه سال، به پیوندهای فرهنگی با ایران رنگ داده و همکاری‌هایی را با ایران برای مرمت نسخه‌های خطی آغاز کرده است.
به گزارش ایسنا، موزه ماتناداران (مسروپ ماشتوتس) در شهر ایروان ارمنستان، که به دلیل داشتن گنجینه‌ای از نسخه‌ها و کتاب‌های مقدس دعا، پس از کلیسای «اچمیادزین»، مکانی مقدس برای مردم این کشور به شمار می‌آید، محل برگزاری رویدادهای بسیاری به‌ویژه در پیوند با ایران بوده است.
این موزه که حدود ۲۰ هزار نسخه و دست‌نویس باستانی در اختیار دارد و حدود ۴۵۰ اثر از میان آنها، نسخه‌های ایرانی است، به مدت سه سال گلچینی از آثار قاجاری را به نمایش گذاشته شده بود و در ادامه، نمایشگاهی از عکس‌های آرشیوی و کلکسیونی این موزه برپا شد که عکس‌هایی از ایران قدیم و دربار قاجار در بین آنها دیده می‌شد.
از ۱۲ اردیبهشت ماه (اول ماه می) نیز مجموعه آثار نقاش ایرانی ـ ارمنی در همین موزه به نمایش گذاشته شده است، آثاری که از مجموعه‌های مختلفی در جهان گردآوری شده و بخشی از آنها حاصل ۹ سال شیفتگی «آندره سِوروگیان» به شاهنامه فردوسی است.
ایوت تجریان ـ رئیس موزه ماتناداران (مسروپ ماشتوتس) ـ که دکترای تاریخ هنر دارد و به عنوان یک ایرانی ـ ارمنی از برگزاری نمایشگاه «آندره سِوروگیان» با هیجان سخن می‌گوید، در گفت‌وگویی که با ایسنا داشت، درباره اهمیت برپایی این رویداد در ارمنستان، که رنگ و حسی ایرانی دارد، توضیح داد: این نمایشگاه از اول ماه می (۱۲ اردیبهشت ماه) به یاد نقاش ایرانی ـ ارمنی «آندره سِوروگیان» برپا می‌شود.
هرچند قبلا، تعداد بسیار اندکی از آثار سوروگیان در این موزه به نمایش گذاشته شده، ولی در نمایشگاه پیش‌رو مجموعه بیشتری از آثار او به نمایش درآمده است. آثار این نمایشگاه از مناطق مختلفی گردآوری شده است. پسر آندره سِوروگیان (دکتر امانوئل) که در قید حیات است و در آلمان زندگی می‌کند و حدود ۹۴ سال دارد، سال‌ها قبل کلکسیون بزرگی به این موزه اهدا کرد.
این مجموعه شامل نقاشی‌هایی از آندره سوروگیان و آثاری از پدر بزرگشان، «آنتوان سوروگین» (از نخستین پیشگامان عکاسی در ایران که به عکاس قاجار معروف بوده) است. از کلسیای اچمیادزین (ارمنستان) نیز ۶ اثر در اختیار این نمایشگاه قرار داده شده است.
او ۹ سال در انزوا به سر برد و غرق در شاهنامه شد و ۴۱۶ اثر از این اثر فردوسی پدید آورد
او این توضیح را اضافه کرد: آثاری که از آندره سِوروگیان در موزه ماتناداران نگهداری می‌شود با آثار موجود در اچمیادزین تفاوت دارد؛ آثار آنجا از اسطوره‌های تاریخی ارمنی است، اما آثاری که ما در این موزه نگهداری می‌کنیم بیشتر از شاهنامه فردوسی، خیام و باباطاهر است. همچنین از موزه‌های مختلف آثاری که الهام‌بخش نقاشی‌های آندره سِوروگیان بودند در اختیار ما قرار داده شده است.
رئیس موزه ماتناداران گفت: این نمایشگاه قرار است تا ۶ ماه ادامه داشته باشد. پیش زمینه آن نیز همایشی بود که برای یکصد و سی‌امین سال یادبود سِوروگیان در نخستین روزهای فروردین (۲۱ و ۲۲ مارچ) برگزار شد، که مهمانی هم از بخش میراث مکتوب ایران داشتیم و یک گروه موسیقی از ایران نیز دعوت شده بود.
تجریان درباره شیوه کار آندره سِوروگیان که آن را ارزشمند و خاص کرده است، گفت: او ۹ سال خود را در خانه به انزوا برد و با خود عهد کرد که به مناسبت هزارمین سالگرد تولد فردوسی، (۱۹۳۴ میلادی) ۴۱۶ تابلوی بزرگ از روی شاهنامه به تصویر درآورد. یک نمونه از آن نقاشی‌ها را در موزه ماتناداران به نمایش گذاشته‌ایم. سِوروگیان به این منظور حتی یک دوره آموزش خوش‌نویسی گذرانده بود. دوستانش که صادق هدایت و بزرگ علوی بودند به او لقب «درویش» داده بودند. سوروگیان یکسری اثر هم از آثار خیام، حافظ و باباطاهر دارد.
در این بخش همچنین جلدهای لاکی دیده می‌شود که شیوه مرمت آن با مشارکت حمید ملکیان، به نمایش گذاشته شده است
رئیس موزه ماتناداران درباره دیگر رویدادهای این موزه که در پیوند با ایران بوده است، توضیح داد: سال گذشته از ماه نوامبر نمایشگاه بزرگی داشتیم که گلچینی بود از عکس‌های آرشیو و کلکسیون‌های مختلف که در این موزه نگهداری می‌شود.
در این موزه هرگز نمایشگاه عکس نداشتیم. ما از عکاسان نسل اول ارامنه که در دربارهای مختلف کار کردند، کارهای زیادی در موزه داشتیم که هرگز به نمایش نگذاشته بودیم. در بین آنها عکس‌های زیادی از ایران وجود دارد، که مجموعه به نمایش گذاشته‌شده گلچینی است از آنچه در این موزه نگهداری می‌شود.
این موزه چون به انستیتو نسخ خطی شهره است تا پیش از این، کسی به عکس‌های آن توجهی نکرده بود، درحالی که نگاتیوهای شیشه‌ای و عکس‌های زیادی داریم و اتفاقا من سه سال روی این مجموعه کار کرده بودم و این گلچین نتیجه آن کار تحقیقی است.
آنها عکاسان ارامنی و روسی هستند که از اواخر قرن نوزدهم میلادی به ایران و دیگر نقاط دنیا سفر کرده بودند. این نمایشگاه قرار بود به مدت ۶ ماه برگزار شود، ولی چون خیلی استقبال شد، ادامه پیدا کرد.
او به عنوان عکاس دربار قاجار نیز معروف بود، هرچند عکس‌هایش به دربار محدود نشد و واضح‌ترین تصویر از مردم ایران در آن دوره را به قاب درآورد
تجریان ادامه داد: پیش از آن هم، نمایشگاهی از آثار قاجاری در موزه ماتناداران برگزار شده بود، که چندین بار تمدید شد. این نمایشگاه به مدت سه سال برقرار بود. روال کار موزه این است که نسخه‌های اصلی را نمی‌توانیم به مدت طولانی به نمایش بگذاریم، برای همین در طول برگزاری این نمایشگاه بعضی از نسخه‌ها را چندین بار جابه‌جا کردیم. ما در این موزه بیش از ۴۵۰ نسخه ایرانی داریم که بخشی از آن به دوره قاجار مربوط می‌شود. گلچینی از این آثار در آن نمایشگاه و به مدت سه سال به نمایش گذاشته شد.
او درباره دلیل استقبال از نمایشگاه آثار قاجاری در ارمنستان، اظهار کرد: استقبال از آن نمایشگاه شاید متأثر از آشنایی مردم ارمنستان با آن مقطع تاریخی باشد؛ دوره‌ای که ارمنستان بخشی از سرزمین ایران بود و نقاشان ارامنه از آن دوره بسیار تاثیر گرفته بودند. غیر از این، ایران برای ارامنه، سرزمینی افسانه‌ای و اسطوره‌ای و الهام‌بخشی بود.
البته نقش تجریان به عنوان رئیس ایرانی ـ ارمنی موزه در برگزاری چنین رویدادی بی‌تأثیر نبوده است و خودش هم درباره تأثیر آن گفت: مدیر بخش انستیتو همیشه می‌گوید ۹۰ درصد برنامه‌های موزه ماتناداران ایرانی شده است، مثلا ما میز نوروز را در ۲۱ مارچ چیده بودیم و همایش «آندره سوروگیان» را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردیم که همزمان با نوروز شده بود.
او ادامه داد: ما به عنوان دو کشور همسایه باید همدیگر را بشناسیم. متاسفانه زمانی که ارمنستان جزو شوروی بود، روابط دو کشور خیلی کم شده بوده و دو کشور از یکدیگر دور شدند. اکنون لازم است افزون بر روابط سیاسی، روابط فرهنگی دو کشور را تقویت کنیم. کارهای بزرگ از دل روابط فرهنگی بیرون می‌آید.
مدیر جدید این مجموعه قبلا معاون وزیر فرهنگ ارمنستان بود، همان ابتدای کار که برنامه خواستند، توصیه کردم یک سفر به ایران برویم و ما در قالب هیأتی به تهران و قم سفری داشتیم که خیلی مفید بود. به قم رفتیم و کتابخانه آقای مرعشی را دیدیم و توافق‌هایی را با این کتابخانه داشتیم. از بخش میراث مکتوب و کتابخانه ملی و مرکز اسناد و بنیاد ایرانشناسی هم دیدن کردیم. این سفر سه روزه بود.
رئیس موزه ماتناداران اضافه کرد: ما همیشه با سفارت ایران در ارتباط هستیم و کارهای فرهنگی و همایش‌های زیادی را ترتیب می‌دهیم و نمایش نقاشی از شاهنامه، اثر آندره سوروگیان در راستای همین ارتباط دوستانه با سفارت ایران بوده است.
همچنین طبق توافق با سفیر قبلی ایران، قرار بر این شد که مرمتگر ایرانی به ارمنستان بفرستند تا مرمتگران قدیمی که روی جلدهای لاکی تسلط نداشتند، آموزش دهد. تا به حال آقای حمید ملکیان دو بار از ایران به ارمنستان و این موزه آمده و در یک بازه ۱۰ و ۱۵ روزه، در این زمینه آموزش دادند.
او گفت: دانش مرمت ایران و ارمنستان خیلی متفاوت است. هدف ما از سفر به ایران نیز آشنایی و مکاشفه در این مورد بود و قرار است تا پایان تابستان، همکاران ما در بخش مرمت به ایران بروند تا این آموزش‌ها کامل شود.
تجریان درباره برگزاری نمایشگاه‌ها و همکاری‌های مشترک با ایران و همچنین تبادل آثار، با توجه به مجموعه آثاری که این موزه در اختیار دارد، اظهار کرد: برای برگزاری نمایشگاه و تبادل آثار نیز هنوز اتفاقی نیفتاده است، ولی باید این اتفاق رخ دهد. درحال حاضر ما بیشتر قصد داشتیم ارتباط علمی با ایران برقرار کنیم.
جاده کندوان یک طرفه شد